Stal zbrojeniowa

Stal zbrojeniowa jest jednym z najważniejszych materiałów w prawie każdym projekcie budowlanym. Gwarantuje konstrukcji stabilność i wytrzymałość. Jakie są rodzaje stali zbrojeniowej i czym się charakteryzują? Wszystkie najważniejsze informacje poniżej.

Do czego służy stal zbrojeniowa i gdzie się ją stosuje?

Stal zbrojeniową stosuje się przede wszystkim przy wznoszeniu fundamentów. Nie należy jednak myśleć, że stali używa się wyłącznie w tym segmencie konstrukcji. Stosuje się ją także m.in. do:

• nadproży,
• wieńców dachowych,
• balkonów,
• schodów,
• posadzek,
• kolumn,
• słupów nośnych.

Konstrukcja wyposażona w elementy ze stali zbrojeniowej jest odporna na duże obciążenia – zarówno na te statyczne, jak i na dynamiczne. Dodatkowo budynek dzięki połączonym właściwościom betonu i stali (tzw. żelbet lub żelazobeton) jest odporny na wodę, korozję, czynniki biologiczne i na działanie podwyższonych temperatur.

Rodzaje stali zbrojeniowej

Bardzo ważny jest dobór stali zbrojeniowej o odpowiednim gatunku i klasie. W wyborze prefabrykatów z konkretnego rodzaju stali najlepiej poradzić się fachowca. Wielu producentów oferuje również porady swoich ekspertów – dzięki temu będziemy pewni, że zakupiliśmy stal odpowiednią do naszej budowy.

Obecnie dla stali funkcjonują dwa systemy klasyfikacji:

• norma europejska PN-EN 1992-1-1:2008,
• norma polska PN-B-03264:2002.

Wprowadza to chaos podczas zakupu, ponieważ sprzedający często kieruje się oznaczeniami funkcjonującymi w starej normie. W przyszłości zapewne całkowicie przejdziemy na nazewnictwo z normy europejskiej, jednak dopóki to nie nastąpi, warto wiedzieć o obydwóch systemach.

Norma europejska PN-EN 1992-1-1:2008

Norma europejska nie rozróżnia stali ze względu na wytrzymałość, ale oznacza właściwości specjalne danego gatunku. Jedną z podstawowych różnić między normą europejską a polską jest to, że w europejskiej jest podział na trzy klasy – najniższa jest A, potem B a najwyższa jest C. To rozróżnienie wynika z różnych rodzajów ciągliwości stali i jej plastyczności (fyk). Norma europejska określa także np. naprężenia zmęczeniowe oraz przyczepność do betonu. Kształt danych prefabrykatów (żebrowanie lub gładka powierzchnia) nie jest istotny.

Dany gatunek stali posiada własną nazwę. Korzystając z niej, można osadzić stal w klasyfikacji normy europejskiej i przypisać jej fyk oraz literę A,B lub C.

Stara norma polska PN-B-03264:2002

W normie polskiej do każdej klasy stali przyporządkowane są jej gatunki. Nazwy tych gatunków to ciąg liter i liczb, które mają za zadanie objaśnić ich podstawowe właściwości, np:

• litera b oznacza przydatność do zbrojenia betonu,
• St to symbol stali.
• S oznacza dodatek krzemu,
• V oznacza dodatek wanadu,
• cyfry oznaczają zazwyczaj zawartość węgla w stopie stali.

Pełne spisy do odszyfrowania poszczególnych nazw są ogólnie dostępne.

Pięć klas stali według normy polskiej to:

• A-0 – stal miękka, przeznaczona do niewymagających konstrukcji, np.:  strzemiona, przewiązki. Stosuje się ją do budowli z niskiej jakości betonu;
• A-I – używa się jej do produkcji elementów pomocniczych głównego zbrojenia;
• A-II – prefabrykaty z niej produkowane mają bardziej skomplikowaną konstrukcję i są stabilniejsze. Dobrze nadają się do zbrojenia nośnego;
• A-III – najpopularniejsza klasa stali wykorzystywana w zbrojeniach głównych. Dobrze nadaje się do konstrukcji narażonych na wielokrotne zmiany obciążenia. Dodatkowo jest odporna na działanie podwyższonych temperatur;
• A-IIIN – jest to współcześnie najchętniej wykorzystywana stal zbrojeniowa. Charakteryzuje się bardzo dobrymi parametrami wytrzymałości.