Beton komórkowy

Skąd nazwa „beton komórkowy”? Jakie są jego rodzaje i właściwości? Czy wznoszenie budynku z tego materiału budowlanego to dobry pomysł? Odpowiedzi na powyższe pytania znajdziesz w poniższym artykule.

Nazewnictwo i proces produkcyjny

Technologia tworzenia bloczków betonu komórkowego polega na dodaniu do masy cementowej proszku aluminiowego. W wyniku reakcji chemicznych powstają jednorodne pory powietrza. Dzięki temu produkt jest lekki (nawet pięciokrotnie lżejszy od innych materiałów budowlanych) i łatwy w obróbce. Nazwa gazobeton przypisana jest dla bloczków powstałych w wyniku tego procesu. Pianobeton to produkt, do którego produkcji użyto innego czynnika pianotwórczego. Głównymi odmianami betonu komórkowego w Polsce są:

• Ytong,

• Suporex.

Nazwy te pochodzą od firm produkujących materiały budowlane, np. Suporex i Xella i zostały skojarzone z całą gamą podobnych parametrowo produktów.

Zalety i wady betonu komórkowego

Zalety betonu komórkowego:

• dobra izolacja termiczna,

• wysoka klasa odporności na ogień i mróz,

• łatwy i szybki montaż,

• wymaga jedynie prostych narzędzi,

• ekologiczność i energooszczędność,

• popularne spoiny,

• szczelność z zachowaniem paroprzepuszczalności,

• różne warianty zapewniające lepszą nośność lub lepszą izolację.

Wady:

• wymaga bezpiecznego transportu,

• kruchy,

• w razie uszkodzenia bloczku traci on swoje właściwości,

• mocno nasiąkliwy,

• przy budowie ścian jednowarstwowych trudny przy korygowaniu położenia,

• przy złej sztuce budowlanej łatwo o mostki termiczne (miejsca przez które konstrukcja traci ciepło).

Spojenie bloczków

Beton komórkowy najlepiej murować przy użyciu zwykłem zaprawy wapienno-cementowej. Przy wznoszeniu ścian jednowarstwowych stosuje się także cienką warstwę zaprawy klejowej. Po ułożeniu bloczku ciężko korygować jego położenie na małej warstwie kleju, jednak problemy z poziomowaniem można rozwiązać lekko szlifując bloczki.

Przy mocowaniu przedmiotów do gotowych ścian wybór łączników jest prosty, a sam proces przyczepiania nie powoduje nadmiernych ubytków.

Gęstość, wymiary i koszty

Przy ścianach jednowarstwowych stosuje się najlżejsze bloczki betonu komórkowego o grubości ok. 40 cm i klasie gęstości ok. 350 kg/m³. Do ścian do których przewidziano ocieplenie najlepiej wybrać produkt o gęstości od 500 do 600 kg/m³. Najpopularniejsze wymiary bloczków z betonu komórkowego to:

• wysokość 24 cm,

• długość 59 cm,

• szerokość od 10 do 42 cm.

Stosuje się następujące profilowanie i uchwyty: pióra i wpusty z uchwytami montażowymi lub gładkie bloki.

Koszt wymurowania 1 m² ściany jednowarstwowej (razem z robocizną) wynosi ok. od 180 do 250 zł.